świetlista

Piękny wiersz, doskonałe metafory... po mistrzowsku
przedstawiłaś ''świat '' osoby niewidomej....

piekny wiersz , budzi współczucie

Ujmujesz, a wierz mi widziałem świat bez światła,
gdzie tylko mały kaganek był przewodnikiem... Pięknie
napisane... Pozdrawiam

Gdyby nie te światłowody palców, kody struktury
materii i klawisze fortepianu życia
wiersz byby bardziej naturalny. To przecież żywa
istota, wzbogacająca nasz świat o niedostępne nam
uczucia i odczucia. To słownictwo na początku jakby
ze świata robotów. Na pewno warto je zmienić, bo
wiersz skłania do refleksji.

świat niewidomych jest inny, a właściwie taki sam
tylko ukryty bogatszy w odczucia. my jednak go nie
dostrzegamy

Droga Halszko, jak Ty potrafisz wyłuskać z
codzienności niecodzienność - to przechodzą wszelkie
pojęcia!Człowiek niewidomy nie jest kaleką a inwalidą
o upośledzonym oglądzie świata , jesli jest niewidomy
od urodzenia ,to nawet nie jest invalidą a
człowiekiem dysponujacym odmiennym tegoż swiata
rozpoznaniem, czestokroć posiadającym nadzwyczajnie
wyostrzone pozostałe zmysły, bo żeby poczuć stratę
trzeba najpierw coś posiadać.Wymowa wiersza jest
jasna: ludzie sa bezmyślnie okrutni dla różniacych
się od nich.

... niesamowity wiersz, wielka trafność opisu świata
bez światła. PIĘKNIE:))))

Kaleka swą nadwrażliwością, wszystko bardziej odczuwa,
ślicznie jak zwykle:)

W mroku ciężko jest chodzić, a jeszcze ciężej, gdy
jest to mrok ludzkich serc...