Święty Tato...

pisane chwilą w Dniu Ojca...

Mama umarła po urodzeniu czwartego...
miałem 8 lat,
Wiesiu 7 (Ś.P.),
trzeci na wychowaniu u Rodziny,
czwarty w Domu Dziecka.

Stachu, Ty se nie poradzisz
- oddaj ich do Domu Dziecka !

Stachu wieczorem wykąpał nas
przygotowuje do wyjazdu na rano...

Ja jako najstarszy dopytuję się;
Tato, no kiedy pojedziemy, kiedy?
- Tato nie odzywa się....
Tato, no kiedy jedziemy
...tam musi być fajnie

Tata milczy.............

Tato..../?!/

Tata rzuca mydło w kąt, siada na taborku,
zaczyna płakać jak dziecko
...na cały głos szlocha!

- nigdzie nie pojedziecie
- nigdzie...!

On płakał aby nas zatrzymać
a ja że omija nas wyjazd.

Potem jeszcze ściągnął Jerzyka z Domu Dziecka...
Januszka nie chciało oddać bezdzietne wujostwo, ale on tam miał dobrze.

Nigdy mu tego płaczu nie zapomnę
- NIGDY !!!

Wieczne Odpoczywanie Racz Mu Dać Panie!

a tak mnie jakoś naleciało... niech wiedzą tam w Niebie że o Nim pamiętam!

autor

yamCito

Napisany: 2016-01-23 Dodano: 2016-06-23 21:15:31

Ten wiersz przeczytano 1951 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Monolog Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość Okazje Dzień Ojca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie