Świnia

Pośród pieknych sosen,
Niezliczonych pachnących wiosen,
Żyła sobie...śmierć.

O wielu twarzach,
Robiąca jakąś minę w obrazach,
Egzystowała i ... umierała.

Nudno jej było,
No to zabierała delikwenta
Na wieczną przechadzkę wzdłuż Styksu
albo i poza nim.

Czasem miała ręce pelne roboty
Bo Ziemia postanowiła się zabawiĆ
i jakaś falka się zanadto burzyła.

Jednak nie mogła
zabrać tej róży z kolcami,
Co jej tak namiętnie człowieki szukają.

Nie mogła uŚmiercić
tej świni, bez której
sensu w świecie nie ma.

Ta wiecznożywa świnia
Co ich słodkim ryjkiem kusiła
Miała na imię...MIŁOŚĆ.

autor

ciemneswiatelko

Napisany: 2006-02-18 Dodano: 2006-03-01 16:27:23

Ten wiersz przeczytano 478 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie