ŚWIT BUDZI ŻYCIE
trochę nadziei i chłodnej rozkoszy
ból serca wolno zabija odchodzi
kłamstwo jak kłoda leży by ranić
jak ogień pali smak zatrutego wina
smutek dobrze znany błądzi w mroku
ostatni drogowskaz jesteś chwilą jeszcze
w sercu ślad pozostał podąża w pamięci
z ostatnim oddechem jaki smutny dzień
milczący telefon pusta skrzynka na listy
tylko myśl jak błyskawica uderza rani
ale i ona umiera gdy dzień nadchodzi
zastygam w nicości jak zimna dama
przeminąłeś pozostał zimny wiatr
nawet unosząca mgiełka rozpłynęła się
świat jest nadal dziwny jak w piosence
nie potrafię a tak chciałam zapomnieć
.....
Komentarze (50)
Pięknie choć smutny ale bardzo mądrze napisany wiersz.
Pozdrawiam cieplutko.
Pięknie choć smutny ale bardzo mądrze napisany wiersz.
Pozdrawiam cieplutko.
Pięknie napisany wiersz i taki mądry. Nie raz w życiu
musimy powiedzieć Amen.
Pozdrawiam serdecznie Magnolio.
Smutny poruszający wiersz. Pozdrawiam serdecznie
MAGNOLIO, pięknie, choć tak przejmująco smutno...:)
smutkiem dotykasz i mrokiem
wzruszyłem sie
pozdrawiam
przemijanie wszystko zabierze
smutny ale z duszą
smutny
Nim przyjdzie nowe, stare odchodzi,
zapomnieć trudno, lecz trzeba się godzić!
Pozdrawiam!
Bardzo smutne.
To prawda ze świt budzi nowy dzień życia...
W którym kłamstwa być nie powinno
Bo kłamstwo zabija wszystko to co życie upiększa
Można komuś kłamstwa wybaczyć...
Lecz z kłamstwa zrodzonego zła zapomnieć się nie da
Piękny choć smutny wiersz...
Dający wiele do myślenia i zadumy nad życiem
By nie było w nim tego co je boleśnie rujnuje
Pozdrawiam bardzo serdecznie :)
Życząc Ci cudownego w promieniach słońca i miłości
dnia
Ty pięknie piszesz...boisz się żyć pełnią:)miłej
niedzieli
ludzie żyją w ludziach o ile dane im było zamieszkać w
sercach , są też i Ci o których pamiętają tylko
kamienie ... świadectwo słów to cząstką serca w dwie
strony gdzie choćby się chciał zapomnieć się nie da
dokładnie znam ten stan, trafiłaś do mnie tym wierszem
o mnie
pozdrawiam