ŚWIT BUDZI ŻYCIE
trochę nadziei i chłodnej rozkoszy
ból serca wolno zabija odchodzi
kłamstwo jak kłoda leży by ranić
jak ogień pali smak zatrutego wina
smutek dobrze znany błądzi w mroku
ostatni drogowskaz jesteś chwilą jeszcze
w sercu ślad pozostał podąża w pamięci
z ostatnim oddechem jaki smutny dzień
milczący telefon pusta skrzynka na listy
tylko myśl jak błyskawica uderza rani
ale i ona umiera gdy dzień nadchodzi
zastygam w nicości jak zimna dama
przeminąłeś pozostał zimny wiatr
nawet unosząca mgiełka rozpłynęła się
świat jest nadal dziwny jak w piosence
nie potrafię a tak chciałam zapomnieć
.....
Komentarze (50)
lato do nas zawitało
i humorek letni też
idź więc i ty w jego ślady
i radosny napisz wiersz:)))
pozdrowionka...
MAGNOLIO piękny wiersz mi zostawiłaś w moim smutnym
okienku ,za który bardzo dziękuję i serdecznie Cię
pozdrawiam!
Magnolio to są życiowe tematy , z którymi trudno się
pogodzić
pozdrawiam serdecznie:))
Nie jesteśmy wstanie zapomnieć o kimś, wiedząc że już
nigdy do nas nie powróci. Bardzo smutny wiersz.
Dobranoc MAGNOLIO
Smutny i poruszający wiersz. Pozdrawiam Cię bardzo
serdecznie Magnolio