Syk

Cisza, która rozdziela mój obraz malowany przez Ciebie

Tak trwa w nierozerwalnym świecie mej wyobraźni

Chcę w ścisłej zażyłości tulić Cię i być tulonym

Były chwile szczęśliwej obecności pokonanego

Który wyrwał, zwyciężył i otworzył portal bycia

Istnienie w błękicie i żywej obecności czystej miłości

Symbol Jego bycia odcisnął głęboko piętno w mym sercu

Teraz tęskni serce me na dotyk białej czci twej

Teraz dusza ma woła Cię pełna łez bezcennych

Łzy, które w blasku cierpienia płaczą razem ze mną

Łaska, co delikatnie czyści twym miłosierdziem

I głos oczyszczonej wołającej goryczą odmienną

Usłysz słowa radością przepełnione i żalu

Przyjmij w swe czcigodne i pełne chwały dłonie

W które wbijam codziennie odłamki grzechu

Stawiam pierwsze kroki podtrzymujące figurę kruchą

Nie wystarczy miary podłości, by zmierzyć mą

Nic w mej duszy nie trzyma ciała

Powiedzmy, nie ufam Ci i oszukujmy się

Trwajmy i rańmy, jego i siebie

Co raz mówi mi o sobie i brak posłuchu

Dajmy dojść do głosu cichego i potężnego

Chęć wypowiadania nęci mnie i trwoży

On prosi o spokój duszę i myśli

W cichości Jego głos i tchnienie

Czy nie damy Mu dojść do głosu?

Otwórzmy myśli na przekaz nowy

O niepojęte Twoje serce kochające

Moja miłość potrzebuje ciszy

Twoja miłość moją drogą i życiem

Trwać tak chcę i żyć

autor

Randir

Dodano: 2007-04-24 18:14:40

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie