szkielety w szafie

Było kiedyś jakieś powiedzonko Anglików o szkieletach,

dotyczących przodków, tych co przyjechali do
Australii, jako skazańcy, o ile dobrze pamiętam...
Czyli i tutaj te szkielety, to chyba nic dobrego, ale
może się mylę, a może to duchy z przeszłości:)
Pozdrawiam serdecznie.

A co Ty tak zmysłowo na podusi Mirabellko, słodko
wyglądasz!
A te szkieletory to dzisiaj na czasie a niech sobie
biegają zawsze to raźniej hahah...
Zabawny przekaz. Pozdrawiam Ciebie Kochana dobranocnie
i dzięki za odwiedziny z komentem, zaczepiam
buziaczki:-)))

bo pewno musi chuda jesteś, tak jak moja żona...jak
większy wiatr to nie wychodzi na dwór...

Dobrze że mają się jak ogrzać(:

czysta abstrakcja, takie roztańczone szkieletory, no,
no

a to ciekawe...

bardzo ciekawa i intrygująca refleksja Bogno
:))Pozdrawiam serdecznie:))

Wolność jest tak piękna
lecz ograniczona,
szafa już nie stęka
- w miasto wyproszona.

bardzo ciekawy wiersz ale pomyślałam zę tak samo
wyglądają jak ty... to są cudowne ... uściski

to truchła, te twoje szkielety
zasuszonych na potem pomysłów..
nie ubierał bym ich wcale, niestety
a balety bym wybił z nich bez namysłu
niech sczezną do końca zupełnie
nimi zmurszałe groby wypełnię
zapalę trwalej pamięci znicze
na nowe istnienia .. liczę..

abstrakcyjnie, zastanawiam się nad znaczeniem tego
osobliwego obrazu...

Podoba się mnie Twoja refleksja + komentarz
Dorotek...:)

szkielet też chce z domu wyjść,
pochwalić się ciuchami, chociaż
źle leżą, bo nie na wszystkich
pasują rozmiary...
miej szkielecie trochę miary.
Pozdrawiam serdecznie

Szkielety w szafie to ciekawe.

Wymownie Mirabellko, bywa, ze rozne dramatyczne i
smutne wspomnienia czynia z nas takei wlasnie
szkielety, ktore ukrywamy pod kolorowa sukienka.
Serdecznosci :)