Sztuka miłości

*księżycu mój

@waldi--o Księżycuoj, jak miło że mi tu swiecisz :) :)

Dziękuję :*)

O gwiazdo Ty moja jak pięknie tu u Ciele ...

Dzieci uczą się obserwując. :) Kochający się rodzice
uczą mimowolnie.
Pozdrawiam Ewuś. :*)

@PanMis--bardzo mi miło :)
Dziękuję :*)

Bardzo dobre przesłanie. Zgadzam się we wszystkim z
autorką. Pozdrawiam

@Slawku - - rodzice przekazują to co najważniejsze, to
nie jest nauka miłości. Uczą mówić chodzić jeść uczą
kontaktów z ludźmi a to w jaki sposób to robią owocuje
potem miłością. Nie da się nauczyć miłości trzeba jej
doświadczać by móc nią obdarzać. Tak ja to rozumie, i
nie widzę sprzeczności w wierszu.
Dziękuję bardzo :)

Dziękuję wszystkim za kolejne komentarze :*)

Hmm. Ewo, sama sobie zaprzeczasz w pierwszej strofie
twierdzisz, że nie da się jej nauczyć, w ostatniej
jednak przyznajesz, że człowiek uczy się jej od
rodziców. :)
Pomimo to przeczytałem z przyjemnością.
Życzę udanego weekendu. :*)

Witaj Ewuś:)

Przyznam,że jestem nieco zaskoczony Twoim wierszem acz
jednak bardzo na plus.tak troszkę w moim stylu
napisałaś.Znaczy si nie w moim tylko takim jak ja
podobnie piszę.
Mam niestety inne doświadczenia:)

Pozdrawiam serdecznie:)

jako dziecko (bo dzieckiem jest się całe życie)
dziękuję za mądre i urocze życzenia.
pa Ewuś :):)

Bo od rodziców wiele zaleźy, jak swoje pociechy
ukształtują i co w darze przekażą swoim dzieciom...
pozdrawiam serdecznie

Piękny wiersz i jego przesłanie.
Pozdrawiam serdecznie, miłego dnia.

Sympatyczny wiersz, oby każdy z nas tę sztukę
ogarniał, pozdrawiam :)

dobre życzenia, wszyscy jesteśmy dziećmi, Ty też
:)
Nie do końca zgodzę się z Weną, rodzice zwykle
uważają, że kochają, ale trzeba wiedzieć co z tym
zrobić... Może źle komentarz zrozumiałam, chodziło mi
o to, że nie wystarczy uważać, że kocham
Pozdrawiam serdecznie Ewo