szukam ciebie
końcem ołówka dosięgam ciebie
rodzą się słowa jak łanie płoche
myśli swe karmię nadzieją małą
że je okiełznać pomożesz trochę
nie znam cię jeszcze lecz wierzę mocno
w prawdę obietnic które złożyłaś
one mi każą podążać dalej
i otwierają poezji okno
szukać mi każą twojego głosu
szukać mi każą cienia drugiego
gdy słońce rzeźbi cień tylko jeden
a cisza dręczy mnie samotnego
kiedy upuszczę nadzieje wszystkie
jeśli nie zdołam ciebie dogonić
jeśli nie stanę się twoim chlebem
przyjdzie mi śmierci oddać ukłony
autor
bobby77
Dodano: 2006-03-31 13:19:23
Ten wiersz przeczytano 406 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.