Tak długo budowała...

ulala.. smutny wiersz, ale piękny zarazem;)
pozdrawiam

Co po człowieku zostanie? Sami budujemy sens swego
życia i nie dla potomnych. Mądre myśli w wierszu
zawarłaś.

Interesujący wiersz, warto było przeczytać;)

Pomnik można uczuciem zbudować

czy to był pomnik pamięci czy iluzja
czasu.....reflksja niech pozostanie zatrzynana w
słowie..niedopowiedzianym....

Interesujący. Pozdrawiam.

Uśmiech na twarzy choć w sercu ból to najtrudniejsza z
życiowych ról...

iluzją być, niewinnym tchnieniem szarego człowieczka,
ulotnym płomieniem ogniska - w jednym ułamku sekundy
trwa życie i przychodzi śmierć, przychodzi
zapomnienie. lecz jest ten pomnik...ale czy to był
pomnik?

śliczny wiersz.poruszający.

Wierszyk bardo oryginalny:) Twórczy, i bardzo smutny

Bardzo ciekawy wiersz +

pomnik....budowac i burzyć...żyć i
umierać...pozdrawiam

Bardzo dobry wiersz.Pozdrawiam.

postawiłem duzo pomników..teraz wiatr je rozpyla...

wiersz wymowny Budowanie pomnika za życia drugiemu tak
właśnie wygłąda życie niejednego człowieka Wiersz
refleksje rożne budzi Dobry +

Ciekawy wiersz. Czwarta linijka wykreśliłabym "jej" i
zdanie jest jak drobny człowiek w nowej linijce, ale
zrób jak chcesz.