Tak jak zwykle.

Tak jak zwykle.
Jek zmięta kartka samotna wśród innych śmieci na jezdni.
Jak kał wydalony pospiesznie przez szczęśliwego psa.
Jak rozdeptana dżdżownica po kolejnej ulewie.

Jedyne co można zrobić.
Czekać, aż zgnije a głodne szczury pożrą łapczywie szczątki.
Czekać, aż pochłonie Ją ziemia.
Czekać, aż wgniecie się tak bardzo, że stanie się brudnym ścierwem.

Śmieć uczuć nie ma.
Choć nie był dla siebie śmieciem.
Otoczenie zmięłło, wydaliło, zgniotło go i już nim jest.
I będzie do końca.

autor

Rolliena

Napisany: 2007-10-13 Dodano: 2007-10-13 18:27:48

Ten wiersz przeczytano 570 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie