Tamtej zimy

Gdy wyjeżdżali w piękny słoneczny dzień, ziemia była biała,pokryta śniegiem zamarzniętym na lód. Mijali przyprószone
śniegiem pola i łąki zlewające się z fioletowo-różowym niebem.

Miejscami wyglądający jak cukier śnieg otulający nagie gałęzie i paprocie. Z czasem niebo zaczęło przybierać kolor
starego, spranego dżinsu.Las sosen i wysokich świerków, gołe zbocze skalne, na którym utorował sobie drogę wartki potok.

W oddali zamajaczyły już zarysy ośnieżonych szczytów górskich,gdy drobne płatki śniegu zaczęły tańczyć wokół drzew, przeczesując światła reflektorów niczym rozwiane włosy.

Gdy dotarli do celu powitały ich okna jarzące się ciepłym blaskiem na tle ciemniejącej zasłony nieba. Pokój z kominkiem, w którym ruchome płomienie rzucały świetlne refleksy na ściany. W obszernej jadalni zaskoczył ich niezwykły widok.

Otóż, rodzina psów, ustawiła się jak piszczałki organów przy kominku: ojciec, syn, matka i szczeniak. Stały bok w bok, grzejąc zadki przy kominku. Cztery pary oczu śledziły każdy gest przy zastawionym stole, na którym królowało soczyste z jagnięciny.

Po powrocie do pokoju zauważyli, że szyby w oknach pokrył szron, nadająć
krajobrazowi w świetle latarni załzawiony widok. Na niebie przymglony padającym
leniwie śnieżnym puchem, jaśniał księżyc.
To były piękne dni…

Tessa50

„Aby miłość trwała całe życie, trzeba ją pielęgnować starannie jak ogród.”-
Henri Bordeaux.

autor

Tessa50

Napisany: 2016-02-03 Dodano: 2016-02-28 15:24:26

Ten wiersz przeczytano 1104 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie