teatr lalek
Siedzę w kącie
myśli Twych
wciśnięty jak
porzucona lalka
niegodna już
aby się nią
dłużej bawić
A ja wciąż
ręce wyciągam
szukając cienia
ratunku dziecka
chcącego się
śmiać i dalej
ze mną bawić
AP
Komentarze (5)
niesamowity wiersz! bardzo mi się spodobał i
poruszył...pozdrawiam.
bez względu na wiek zawsze jesteśmy spragnieni
miłości...krótko lecz treściwie
w kącie - jak porzucona lalka - zabieram sobie - bo
jest mądre
dwie porzucone lalki mogą się razem bawić
ciekawy wiersz - pozdrawiam
W teatrze lalek dekoracje są także czasami smutne...
hmmmm..... jasne emocje... pozdrawiam