Ten
Był z nami
mówił o nas i do nas
klaskaliśmy...
tylko dlaczego?
cieszyliśmy się...
niewiadomo po co?
by zagłuszyc słowa,
które karcą, wymagają?
mówia wprost: zawróć
Gdy Go juz nie bylo
smutek
na chwile
płacz
na moment
zastanowienie
póki życie nie dopadnie
ilu z nas Go słuchało?
ilu posłuchało?
Człowieka Dwojga Imion
ku czci JPII
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.