Terapia

Czy naprawdę muszę próżność zaspokajać,
odsłaniając duszę czekać na oklaski,
jakie dać mi może obcych ludzi zgraja
i czort raczy wiedzieć – szczerze czy też z łaski?

Przecież wiem kim jestem i kim się nie stanę.
Spory czas upłynął od ostatniej lekcji.
Dwa lata leczyłam zadaną w niej ranę,
a dzisiaj już żaden koszmar mi się nie śni.

Skoro jestem zdrowa i nic mnie nie boli,
może czas zakończyć wycieczki w poezję?
Ażeby lekarstwo, wskutek słabej woli,
nie było kolejnym z moich uzależnień.

autor

krzemanka

Napisany: 2014-08-11 Dodano: 2014-08-11 13:55:15

Ten wiersz przeczytano 1953 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie