Teraz cd. Proza

Luty ustąpił miejsca marcowi i śnieg stopniał niemal całkowicie. Ukradkiem przybyła wiosna. Nad ogrodem pojawiły się senne zwiastuny światła, nad stawem unosiła się mgiełka. Słońce zalewało okolicę ciepłem, budząc nowe życie i kolory . Brzemienne pąki na gałęziach drzew i krzewów wiele obiecywały i dawało się odczuć, że wszystko ogarnia wiosenna gorączka. Ziemia wybuchła nagle zielenią. Drzewa delikatnie rozwijały liście, świeże i piękne. Ogród, już wkrótce miał się pokryć różowymi i białymi kobiercami kwitnących wiśni, śliw i jabłoni. Pod drzewami, krokusy przebijały się przez rozmokłą ziemię, otwierając i zamykając się na słońcu niczym dzióbki głodnych piskląt. Rozwinęły się kępy pierwiosnków, jaskrawo połyskliwe jak świeże masło. Spośród splątanych łodyg traw wyrastały delikatne fiołki. Łąki zajarzyły się od kaczeńców i stokrotek. Na wzgórzach, złotymi chmurami zaczęły wybuchać mlecze, a przenikliwy wiosenny wiatr niósł zapach zieleni. Płynący radośnie strumyk migał w słońcu niczym lusterko. Szczygieł, wylądował na akacji z rozświetloną masą jasnoczerwonych piór na głowie i zaczął kląskać. Firanki zawieszone w prowadzących na werandę drzwiach, tańczyły w powiewach pachnącego wiosną wietrzyku. Ich cienie łagodnie współgrały ze światłem, a bladoniebieskie ściany miały tę samą barwę co znajdowane w opuszczonych gniazdach jaja dzikiego ptactwa. Kilka promieni słońca, w międzyczasie dotarło nieśmiało na taras, roziskrzyło jak bursztyn błyski w jego oczach, a w jej pojawiły się niezapominajki. Tak wiele było w nich nadziei.
Teraz, należałoby wyjaśnić, że: były rozstania i powroty. Było szczęście i mniej szczęścia, ale mimo wszystko nadal, jedno bez drugiego żyć nie potrafi. I zaś, niedługo wiosna zawita i jak to było rok temu…
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2014-01-31 Dodano: 2014-02-02 09:49:45

Ten wiersz przeczytano 1008 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie