Tęsknie...
Dusza – przepełniona smutkiem.
Ja – psychicznie rozbita.
Obietnica – nie obiecuje.
Nie dociera do mnie
To co się stało.
Żyję przeszłością
Chodź nie powinnam
Brakuje mi Was
Naszych rozmów i śmiechu
Brakuje mi Ciebie
Twojej gitary i śpiewu
Łza chce popłynąć
Lecz ja nie mogę
Boje się nią zachłysnąć
Nie moge się teraz załamać
Ale jeśli stracę tę część mnie
tą najważniejszą
Ten długopis i wiersz...
Proszę nie zrozum mnie źle
Lecz pocieszyć teraz Cie
to najtrudniejsza dla mnie rzecz
Potrzebuję rozmowy,
Otworzyć przed kimś się chcę...
Nie sądziłam że to takie trudne.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.