TĘSKNOTA
TĘSKNOTA
Już przeszło sto lat nie widziałam
Ciebie
Miliony już godzin Ciebie nie słyszałam
już całe wieki tęsknię za Tobą
czy długo będę jeszcze walczyć z sobą?
Natrętną myślą jak białą pajęczyną
oplatasz mnie swoim nieziemskim urokiem
nietrudno dostrzec moje opętanie
miłością nigdy nieskalaną wzrokiem.
Za tym pociągiem, który zabrał Ciebie
Będę patrzyła jak długo żyć będę
a Twoich oczu nie zapomnę smutku
i białej chusteczki znikłej powolutku
Moim bogactwem ten obraz zamglony
przez łzy obmyty z wszystkich win i
cierpień
tęsknię by poczuć ból niedoceniony
w chwili naiwnie z myśli odrzucony.
Za każdym wierszem kryję cząstkę Ciebie
Każde kłucie serca przypisuję chwili
gdyś mnie przytulał, ja Ciebie
pieściłam
gdyśmy się żegnali, gdyśmy razem
byli…
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.