Tęsknota za górami

Gdy widzę Podhale w koronie świerkowej,
To na jego widok serce me się wzrusza.
Splendoru obrazom dodają parowy,
Za którymi zawsze tęskni moja dusza.

Ona uskrzydlona do obłoków wzlata,
Gdzie wprost śnieżne Tatry dotykają nieba.
Gdyby tam stanęła moja własna chata,
Miałbym tyle szczęścia ile mi potrzeba.

Patrząc na pokryte śnieżną szatą hale,
Które z gościnnością witają narciarzy,
Mógłbym tam pozostać i nie wracać wcale,
Lecz o takim szczęściu mogę tylko marzyć.

Życie swoim biegiem często figle płata,
Wybrało mi miejsce od gór oddalone.
Tu właśnie przeżyłem najburzliwsze lata,
Z widokiem na pola i łąki zielone.

Teraz, gdy me życie do kresu się zbliża,
Myśli rozproszone gonią gdzieś bezładnie,
Ma dusza cierpiąca przybita do krzyża,
Wie, że pod tym krzyżem zbolała upadnie.

Wiersz dedykuję wszystkim miłośnikom gór.

autor

jarmolstan

Dodano: 2009-12-17 08:52:08

Ten wiersz przeczytano 3405 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie