Tkwić w swym pięknie

Każdy kogoś w końcu znudzi,
ja nie łudzę się sympatią

jestem piękny w oczach ludzi,
tylko wtedy gdy chcą bardzo.

Dziesiątki, setki czy tysiące,

ilu ludzi cię przekona
do twojego zdania?

Ja mam zdanie swoje zawsze,
nikt nie zmusi mnie do łgania.

Być wygodnym w towarzystwie,
pyszny pokarm dla większości,

słowo twoje szybko zniknie
porozlewa się w nicości.

Przecież wszyscy mają chwile
w których stoją i są wolni.

Słuchaj wtedy swojej ciszy
ona krzyczy,
wciąż cię goni.

autor

wasky

Napisany: 2018-08-26 Dodano: 2018-08-26 07:00:55

Ten wiersz przeczytano 530 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Monolog Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie