[ To co ludzkie , to co obce ]
Na okiennej szybie biją serca
i nieudolnie próbują tańczyć
w rytm własnych uderzeń
jakby chciały udowodnić
że odrzuciłam ludzkość prymitywnie
szczęśliwą
leżąc jako przezroczysty płaszcz
pozwijany w ból bezbronny
który zabić odrzucenia nożem nie mógł
podróbka świata śmiała się do siebie
(...)
A -
Dłonie klaskały sercom na bis
zauroczone wnętrzem ludzkiej czerwieni
idioci...
'' pamietam tylko ze wtedy była wiosna... ''
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.