...to nadzieja...
ma obszerny horyzont
w Wierze przyjazny
dający Miłość na szczęście
jedynie przy nadziei
człowiek ma horyzont mały
i wciąż powraca w poświadczeniu
swojej nieudolności
niczym Gaja matką jest natury
lecz taka mistyfikacja jej nie przystoi
nie tylko w słowie lecz i pisowni
też nie każdy od brzegu dalej płynie
zwłaszcza kiedy nadzieja nadziei nie
przystoi
tak miłość nie zawsze daje promyk
słońca
czy co drugi dzień z burzą deszcze
gdzie łzy wylewa się żal jak ból i
wstyd
za porodzenie chwastów i potworów życia
kiedy Nadzieja jest Wiarą głęboką
jak Miłość serca i duszy
też w życiu bardziej 'j'się liczy
niż zmiękczenie co się wie
iż 'i' płytkie jest
i na brzegu nadziei nie jedni się topią
tak z małej Wiary
nie ma się nic
choć się Miłość posiada
też dobrze iż moja Nadzieja
i ja przy Nadzieji
mam Miłośc w Wierze
by przepłynąć pięcio kilometrowe
Jezioro
jak ciebie człowieku od nadzei...
Komentarze (3)
Są kraje, gdzie Ona ma na imię Nadzieja /Nadzis /
Nadzieżda/ Nadzia /
ale przy nadziei gdy będzie Nadzieja,
wtedy pewne 500+ pewne.
Niech więc wszystkie Nadzieje korzystają z otwartych
strumieni, bo u nas wszystko jest zmienne i nie
wiadomo jak długo potrwa.
Odnośnie meritum wiersza - zatrzymał. I z podobaniem.
w):dziękuję Amorku -człowiek zawsze jest nadzieji ale
nie zawsze nadzieja jest przy człowieku w:)
Jeżeli jesteś przy nadziei to gratulacje. Plus