to nie wiersz ..

... to droga uczuć, choć ...

większość nazwie ją,
nieoznaczoną abstrakcją powodującą
nic nie znaczącą, iluzję życia
wynikłą z szaleństw nielicznych,
tych ubarwiających świat

początkiem niezrozumienia,
zaistniałym dzięki prokreacji
dobranych par
dla przedłużenia gatunku

obawą nadejścia końca bez możliwości
pozostawienia po sobie
szczególnego znaku,
będącego oznaczeniem granic
lęku- towarzysza doby, lat
zaspokajającego podstawowe potrzeby
egzystencjalne, walecznego popychacza
przyziemnej zazdrości
przeobrażającej się
w zawiść z bycia gorszymi
z hipokryzji miary,
rzeczy nabytych,
zajmowanych miejsc
uzyskanych niby głupim sprytem
niszczycielskiej machiny
napędzanej poniżeniem,
łzami, tragedią tych
nieprzystosowanych do przetrwania


Ja nazwę ją
duchowym rozwojem,
prawdziwym zbliżeniem
do transcendentalnej doskonałości

podświadomą mądrością
zrodzoną ze świadomego wyboru
niedojrzałych emocjonalnie istot
mylących często
młodocianą namiętność z miłością

bólem kochanki
pragnącej swą odwagą
dać dowód! - kiełkującej w niej
prawdzie- na słuszność
pomyłki życia

niecierpliwą nadzieją
odnalezienia zrozumienia
mieszkającego w duszy,
jedynego lustrzanego odbicia
krążącego jak ona w poszukiwaniu
drogi do sensu swego poznania

spotkania niemożliwego,
może nierealnego dla nich
prowadzącego ich po jedynej
właściwej drodze

drodze wiodącej do głównej
fundamentalnej prawdy

sensu istnienia (..)

... w luźniej ocenie przechodnia ..
idącego przez życie ..

autor

Zamyślona7

Napisany: 2018-03-15 Dodano: 2018-03-15 21:10:32

Ten wiersz przeczytano 865 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie