to też przeminie...

...wytli się w ciszy naszej zadumy
w niebyty spłynie liryką
odejdzie w łzawym niemym pomruku
zwanym pośpiesznie muzyką

wypali rymy z bezrymnych hymnów
sonety w szyku pomiesza
i zacznie nagle na progu końca
z gramów kultury rozgrzeszać

nasza wspólnota bezbronna naga
osamotniona w swym mroku
komuś niestety stała się solą
w bezłzawym i ślepym oku

będę wspominać czytając czcionki
tych w mej szufladzie ukrytych
wierszy odeszłych w inne wymiary
i tych nadzieją spowitych

na do widzenia weźcie ze sobą
ten żalem utwór pisany
który jak wiele nieistniejących
będzie na łączach rozwiany...

autor

niezgodna

Napisany: 2024-03-18 Dodano: 2024-03-18 21:25:57

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie