To tylko sen

Wszystkim tym, którzy utracili przyjaciół...

Otworzyłam oczy i zobaczyłam nad sobą uśmiechnięte twarze.
Podali mi dłonie i podnieśli z ziemi.
Pomyślałam: Wrócili!
A może nigdy nie odeszli?
Mą duszę wypełniła nieopisana radość.
Szczęście rozpierało mnie od wewnątrz. Znowu mam przyjaciół!

Dłoniom w dłoni kroczyliśmy alejami wiśniowego sadu życia.
Słońce uśmiechało się do nas serdecznie,
A my nic nie mówiąc cieszyliśmy się swą obecnością.

Drzewa i krzewy tańczyły wokół nas.
Ptaki śpiewały pieśni o przyjaźni.
Trawy namawiały do odpoczynku.
Wiatr utulił nas do snu.
Zasnęliśmy...

Otworzyłam oczy i zobaczyłam zdeptaną trawę, obumarłe drzewa, a wiatr niemiło wiał mi w twarz.
Obok mnie nie było nikogo.
Nikt nie nie wyciągał dłoni, aby podnieść mnie z ziemi.
I już byłam pewna, że cudowny świat był tylko snem...

autor

niunia160

Napisany: 2006-03-10 Dodano: 2006-03-10 15:26:33

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie