tren XX

wielkieś mi uczyniła pustki w domu moim
moja droga Orszulo tym zniknieniem swoim
wciąż nie mogę przeboleć tej olbrzymiej straty
częściej przecież córka zostaje bez taty
niż tata bez córy, z tego też powodu
wstrząsa mną całym, że zasypiasz tak młodo
zanim przywitać cię zdołałem, już żegnać muszę
na cierpienie Bóg miłosierny skazał moją duszę
lecz dość już narzekać nad losem mym marnym
dzień kolejny wcale nie musi być czarny
bo przecież tobie o niebo lepiej
niż by ci było tutaj w Czarnolesie
ty tam nie zaznajesz ni trosk ni żalu
my uczymy się życia bez ciebie pomału
i nie pora nam płakać czy szlochać
bo lepiej stracić kochaną osobę niż nie mieć kogo kochać

autor

tęczowa_dziewczynka

Napisany: 2005-10-27 Dodano: 2007-01-09 08:14:52

Ten wiersz przeczytano 964 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie