Twarz

W tęsknotach mych i nadziejach,
niczym samotny księżyc wśród gwiazd,
ukrywam swe oblicze, przedzierając się przez tłum wlepionych we mnie ludzkich oczu.
Deszcz za oknem smutnie łka, jak ma dusza tęskniąca za ciepłem jej uśmiechu.
Kroczy w mej pamięci, zostawiając głębokie ślady przy dźwiękach smutnej wiolonczeli.
Nie ma już miłości, pozostał tylko cień szczęśliwych dni i płocha nadzieja na lepsze jutro.
Czy miłość jest tylko złudzeniem?
Uśmiechnięte twarze na każdym kroku a ja zaczynam biec, chcę zdążyć na ostatni dla mnie pociąg.
Uratuj mnie ciszo ma, uratuj mnie nim wyjdę, obejrzę się za siebie i w tłumie twarzy zniknę.

autor

poetaa24

Napisany: 2014-03-16 Dodano: 2014-03-16 01:27:31

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie