Twego życia mi mało

Skarbie, twe życie z dnia na dzień
Jest mi coraz bardziej drogie
Cenię jego każdą kroplę
Zanim znajdziesz się za progiem

Gdzie pomóc nie będę wstanie
Ja, ani nasz synek mały
Tam w nierównej staniesz walce
Świat się nasz zawali cały

Tak trudno jest żyć twym bólem
Nim się to najgorsze stanie
Tracić nadzieję z tą chwilą
Czy ktoś usłyszy błaganie?

A przecież mogło być nie tak
Życie szczęśliwe by było
Byśmy cieszyli się synem
O córce by się marzyło

I razem dla naszych dzieci
Przyszłość byśmy budowali
Pośród przyjaciół i krewnych
Ten zwykły żywot kochali

Cóż chcesz bym uczynił Boże
By się to możliwym stało
Tak pragnę być z nią szczęśliwy
Tak życia tego mi mało

Ten wiersz dedykuję młodej rodzinie która walczy z rakiem

autor

Adelaa

Napisany: 2014-11-19 Dodano: 2014-11-19 18:04:49

Ten wiersz przeczytano 1285 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Zdrowie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie