Twój Grób

Ucichło nagle wszystko,
Wiatr bezszelestnie targa włosy,
Szarpie ubranie i duszę.
A krople uderzają o ziemię.
Moje łzy przenikają grunt
I spływają w głąb
Do Ciebie
Po drewnianej trumnie
Nie mogą się jednak do środka dostać
Jak te wspomnienia,
Które targają serce
I obezwładniają umysł.
Wyciągam rękę,
Lecz Ciebie nie ma,
Mówię,
Lecz odpowiedzi już nie uzyskam nigdy.
Pytam: dlaczego?
A słowa unosi wiatr,
A Ziemia nadal się kręci
I ucieka czas
- muszę wrócić do domu.

Serce, które przestało bić rok temu

autor

n!ew!dz!alna

Napisany: 2007-12-08 Dodano: 2007-08-12 19:36:51

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie