Tworzę...

Tworzę.
Chwytam za pióro dwudziestego pierwszego wieku...
Klawiatura stara się za pomocą liter wyrazić,
To co myślę.

Ale czy jest to możliwe?

Czy tam w głowie siedzi mały człowieczek,
Który niczym chomik zamknięty w klatce,
Korzysta z kołowrotka bo nie ma innej możliwości?

Jestem owym kołowrotkiem.
Szkoda tylko, że mój "chomik" nie pozwala mi,
Na powiedzenie tylu rzeczy do tylu bliskich mi osób.

Chciałbym móc tworzyć jak kiedyś.
Z polotem. Z nadzieją.
A teraz zostałem. Znów.Z Nią...

Jest Ona czymś co zawsze mnie podtrzyma,
Nigdy nie ugnie się pod naciskiem życiowych "kolan"
Dzięki czemu co jakiś czas mogę do niej wrócić.

Poezjo. Tak niezmienna dla mnie.
Ciągle czytam te same wiersze.
Lubię słuchać o "Panu Cogito"

W wykonaniu samego Księcia Poetów,
Którego niestety nie ma już pośród nas
Patrzy On na nas z góry i rozmyśla...

Chciałbym choć raz w życiu poczuć się jak on.
Jak człowiek który naprawdę za pomocą słowa,
Może przenieść innego człowieka w inne miejsce.

autor

kura998

Dodano: 2012-07-24 00:06:46

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie