Ty i lipiec

W zastygłym powietrzu lipcowej nocy,
W cichym pomruku mokrej ulicy,
Ty w myślach znów, do mnie kroczysz,
Piękna, radosna, w uśmiechu przyłbicy.

Zakamarki mej duszy rozdartej.
Swym blaskiem rozświetlasz złocistym.
I nadziei kładziesz, kolejną kartę,
Serce ożywiasz, wspomnieniem czystym.

Kusisz zapachem bursztynowego ciała,
Ust aksamitnych drażnisz wonią.
I tak mi dobrze, że to Ty cała,
Jesteś tą jedyną, na zawsze, moją.

I choć daleko, to blisko zarazem
W mym sercu, w mej głowie i duszy.
I już niedługo, znów będziemy razem.
Choć bez Ciebie. Czas bardzo się dłuży.

Joli, ukochanej żonie

autor

mamotat

Napisany: 2003-07-15 Dodano: 2004-07-05 21:15:20

Ten wiersz przeczytano 570 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie