Ty się żywiłaś tym nektarem

Nie patrz się na mnie takim wzrokiem,
Jeszcze nic złego nie zrobiłem.
Możesz otulić mnie swym mrokiem,
Zawsze w kokonie takim żyłem.

Ty się żywiłaś tym nektarem,
Spijałaś miodek ten od rana.
I pocieszałaś cudów czarem,
Taka to prawda – ukochana.

Nie patrz się na mnie tak okrutnie,
Jeszcze nic złego nie planuję.
Choć nasze życie brzmi tak smutnie,
Ja wciąż sentyment wielki czuję.

Ty się żywiłaś jak nektarem,
Spijałaś miodek zawsze cenny.
I pocieszałaś cudów czarem,
To taki obraz twój – niezmienny.

Nie patrz się na mnie, nigdy więcej,
Mam dość twojego już spojrzenia.
Z naszej miłości nicość skręcę,
A z tego będą wciąż cierpienia.

Ty się żywiłaś jak nektarem,
Spijałaś miodek, prawie kradłaś.
To już nie będzie twoim czarem,
Dobrze sens słowa też - odgadłaś….

autor

Grand

Napisany: 2019-08-29 Dodano: 2019-08-30 09:38:11

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie