Tylko spójrz

Tylko spójrz...

Spójrz na te białe obłoki,
co płyną wolno nad nami.
Nie może ich nic rozmącić,
one tak lubią nas mamić.

Ukroić by się je chciało
i zjeść, jak watę cukrową,
pochłonąć w marzeniach całą,
błękitem miękkim barwioną.

W bezwietrznym zastygłym widoku,
puchowym ścielą się kształtem.
Zniknął już nawet niepokój,
rozwiesił z marzeń firankę.

Popatrz, jak cudnie nas wita
ten obłok gestem w ukłonie.
A tamten, jak w lekkich dryfach,
mniejszego od siebie chłonie.

Widzisz? Oddala się jeden,
odsłonił promyki słońca.
Rozpycha się tak po niebie,
że aż kolejne potrąca.

Nad nami spokój i cisza,
może tak trwać nawet wiecznie,
lecz pora wrócić do życia,
mimo, że jest tak ...niedorzecznie.

E.K.
2020

autor

ElaK

Napisany: 2020-04-06 Dodano: 2020-04-06 09:12:34

Ten wiersz przeczytano 1318 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie