R e g e n e r a c j a
ociężałe ciało omdlewa zniewolone
słabością
senność umysłu przysłania
spojrzenie
spowolnione ruchy poruszania i
reagowania
na bodźce otoczenia
ogólne znużenie - chwilowe
otępienie
zamyka powieki pod ciężarem
zmęczenia
rozluźnione mięśnie przechodzą w
stan
tymczasowego spoczynku
ciało odpoczywa w wygodnej
pozycji
oczy otulone powiekami
zanurzone w głębokim błogim
śnie
tylko umysł czuwa
aby po regeneracji sił
mechanizm życia chwilowo
wyłączony
rozpoczął swoją pracę
naładowany mocą
wprawił w ruch napiętych
mięśni
cielesną powłokę do istnienia w
tym
do czego tak perfekcyjnie
zostało stworzone
14.11.2005.
kazap
Komentarze (36)
Obrazowo o relaksie. Msz warto ten wiersz dopracować.
Może zamiast
"spowolnione ruchy poruszania i reagowania
na bodźce otoczenia" napisać np
"spowolnione ruchy i opóźnione reakcje na bodźce
otoczenia".
Na miejscu autora zrezygnowałabym także ze słowa
"odpoczywa" w trzeciej strofie. Gdyby wiersz był mój
kończyłby się na słowie "mocą".
Wiadomo, że to czytelnicze sugestie, z którymi autor
zrobi co będzie chciał. miłego dnia.
I to jest właśnie magiczne, pozdrawiam
"samo życie" w kilku słowach, pozdrawiam :)
Niezmiennie z dużym
zainteresowaniem czytam Twoje
wiersze Karolu, za ich mądrość
i umiejętność przekazu.
Miłego dnia:]
Dobrze poprowadzona refleksja. Regeneracja potrzebna
ciału:)
Pozdrawiam:)
Oby się udało, bo z tym różnie bywa.