uciekając od dobra

Czemuż ja zawsze przed dobrym światłem uciekam?
Dlaczego się zawsze w ciemnościach smutku kryję?
Porzucając radość chwili-na szczęście czekam,
Chociaż dobrze wiem, że już szczęścia nie dożyję.

Te czerwone, wciąż krwiste blizny na mym ciele
Moim bezsilności cierpieniem są wyryte,
Bo jak wytrzymać, gdy bólu w sercu tak wiele,
A emocje zawsze przed wszystkimi ukryte?

Przez wszystkich zwykłych ludzi zostałem nazwany
Aż samym uosobieniem zła wcielonego!
Nigdy przez nikogo nie będę zrozumiany,
A należałem kiedyś do świata ludzkiego.

Tak, ja się czuję i jestem strasznym potworem!
Ulepszenie człowieka jest tylko pozorem.
Jestem skutkiem przyspieszonej cywilizacji,
Bo poddałem się zabiegom manipulacji.

I zrobili ze mnie seryjnego mordercę.
Usprawniając myśli-zmysły mi wyostrzyli,
Oplątując mój umysł-wyciszyli serce,
Eliminując uczucia-mnie wyniszczyli.

Ale jedno głęboko we mnie pozostało.
Nie mogli zlikwidować uczucia miłości
I tylko ono właśnie zadecydowało
O mojej do zabijania nieprzydatności.

Znów krwawię, bo przez wszystkich jestem odrzucony,
A próbując do szczęścia dojść drogą nieczystą
Ominąłem z daleka mój cel upragniony,
I przez nasz dzisiejszy świat - jestem masochistą.

wiersz 13 zgłoskowy

autor

stehr

Napisany: 2005-11-29 Dodano: 2005-12-06 21:30:41

Ten wiersz przeczytano 638 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Sylabiczny Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie