uciekamy w światy...
jedno co uzdrowić może
to nie wiosny cud
poeci poetycko wychwalają jej czar
malarskim zmysłem upiększą barwami
a serca chore
bólem przejęte
cielesność tak męczy
uciekać chce dusza
w światy nierzeczywiste
krok zwolnij
w dłoni ołówek kreską czarną
szkicuje życia ulotność
kolorów tyle...nie namalujesz
duszy cierpień
spalona ziemia
oaza bez wody
człowiek bez serca
nie daje nadziei
bezmiar łez
nad ulotnością istnienia
prochy ludzkie wrosną w ziemię
a dusze na drodze wieczności
serce w czerwieni serca
miłością poruszone
człowieka dla człowieka
Komentarze (13)
Potrzebujemy siebie nawzajem:)Piękny wiersz Niebieska
+++
"nie namalujesz duszy cierpień" to faktycznie
niemożliwe.. Pozdrawiam +++
Bardzo ładny wiersz, czuje się wrażliwość autorki.
Pozdrawiam serdecznie:)
..... + ..... :-) Śliczny,...poruszający duszę
i serce wiersz...
kolorów tyle...nie namalujesz
duszy cierpień
-tak...ciągle mi mało, mało..słów na oddanie tego co w
środku, jakbym nie umiała zupełnie już pisać, jakby
wszystkie środki wyrazu były poza moim zasięgiem, a to
co napiszę jest popielate jedynie. Zamyśliłaś mnie :)
-uciekać chce dusza w światy nierzeczywiste...
-zgadzam się... i pozdrawiam ciepłonocnie
Piękny i wzruszający++++++
Pozdrawiam serdecznie :))
Witaj mój ulubiony kolorku:)) Masz rację, człowieka
ciągnie do człowieka. Ja przynajmniej tak mam:)
Pozdrawiam cieplutko wiosenną nutką:)
Refleksyjny ciekawy wiersz.
Pozdrawiam z daleka.
A człowiek powinien być dla czlowieka- bardzo mi sie
podoba:)
Taki bełkot silący się na poezję-wyświechtane zwroty,
archaizmy-serce, dusza itp.
Trudno nie podzielić zdania autorki jeśli te same
zgrzyty od środy do wtorku. A człowiek dla człowieka
kiedy stanie się Człowiekiem, to wielki znak
zapytania.
Czas zmienić stare "człowiek człowiekowi wilkiem".
Pięknie to opisałaś. Wiosna nie tylko ma rozbudzać
hormony przecież. Pozdrawiam.
"Człowiek dla człowieka jest wilkiem" a wystarczy
okazać tylko odrobinę serca.