ulotni

wiersz piękny jak muskane marzenie ...

Ulotność - i piękna, i straszna. Podobnie jest z
samotnością, potrafi być zbawieniem ale też i
cierpieniem.

w tym smutnym wspomnienieniu zobaczyłam nadzieje...
pieknie...
pozdrawiam :)

"znów muskałam rozwiane wspomnienie" - pięknie,
Joanno!
Z podobaniem B.G.

no cóż...
czytając takie wiersze nie traci się nadziei, że ktoś
jeszcze potrafi je pisać;
pozdrowienia :)

@Krystek, seann, Skrzat Dębinek, wandaw - dziękuję za
poczytanie i parę słów pod wierszem :)

krzemanka - dziękuję za wgląd i komentarz. Napisałam
"oplatam" ale rozważę, czy nie zmienić :)

Pozdrawiam i życzę miłego dnia :)

Dobrze oddane wspomnienie bliskości.
Przeczytało mi się "otulam" zamiast "oplatam", ale to
nie mój wiersz. Miłego dnia:)

Piękną melancholią powiało z Twojego wiersza.
Pozdrawiam serdecznie Sisy

Aksamitność czuję, powab jedwabiu. Zwiewność rannej
mgły. Ach że ty... człowiecza istoto.

Bardzo mi się podoba Twój wiersz. Jest taki delikatny,
wręcz efemeryczny, a jednak - trochę paradoksalnie -
ma wielką moc :-)

Wprawdzie klimat: rozmarzony, ale jest tutaj dużo
smuteczku... I też w tym klimacie - świetna puenta.

Pozdrawiam serdecznie :-)

Najlepszym przyjacielem samotności są dobre
wspomnienia. One każdą chwilę w radość przemienią.
Miłego dnia:)