Umarłam...

Dla P. mężczyzny,którego kocham i zawsze będę kochała jakąś cząstką mojej duszy!

Przez pięć lat...
otulałam się zapachem Twojej skóry...
czytałam poezję wsparta Twoim ramieniem...
płakałam z bezsilności co do ludzkiej głupoty...
kładłam się spać czując bicie Twojego serca...
budziłam się czując Twoj wzrok na moim ciele...
przyjęłam pierścionek...
bo miałeś być na całe życie,moim oparciem,
uśmiechem,oddechem i ojcem Naszych wymarzonych dzieci.


A dziś zostałam ja,sama pośród niesprawiedliwości tego świata...
otulam się cierpieniem mojej duszy...
czytam poezję oparta na zimnej poduszce...
płacze z bezsilności nad tym co będzie...
kłade się spać z nadzieją że rano obudzę sie i zobaczę pierścionek na palcu...

Mogliśmy uratować naszą miłość ale Ty wybrałeś zdanie innych,rutynę i nienawiść.

autor

KamyczeK

Dodano: 2008-12-10 22:57:03

Ten wiersz przeczytano 594 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie