UMIAR UMIARÓW

wszędzie rozkwitają pragnienia bogactwa
zamykające oczy zwykłych śmiertelników
głód chcemy szybko nakarmić
zostawiając okruchy przyszłym pokoleniom

miłość bierzmy małymi garściami
nadmiar sprowadzi zamęt wyższości
kiedy przekraczamy granice skromności
łatwo przesadzić dotykając sumienia

gromadzimy mało ważne rzeczy
gdzie kuszą dusze widokiem
zbieramy duszący serca plon
usychając niczym chwasty zazdrości

jesteśmy małym odzwierciedleniem dobroci
żyjącym ubóstwem gdzie szukamy
stojącego znaku naszego umiaru
nawet umiar wyznacza umiary

autor

rafali888

Napisany: 2013-08-14 Dodano: 2014-08-14 11:20:50

Ten wiersz przeczytano 915 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie