Upalnie
Upał położył dłoń na tafli,
pieści jezioro oniemiałe,
biesiadujące mewy nakrył,
bąki podrażnił rozbzyczane.
Soczysta zieleń brzegów zbladła,
tracąc na zawsze żywy odcień.
Żar niemal kipi, parzy z nagła,
z pastwiska ryk żałosny doszedł.
Gęste powietrze drży od skwaru
w skoszonych łąkach i na szosie,
nagie polany w ogniu całe,
palony żywcem skwierczy złocień.
Drzwi pieca zatka noc kotarą,
by je raniutko dzień otworzył.
Otul mnie ciepłem swoim całą,
wśród najcieplejszych lata drożyn.
autor
Stella-Jagoda
Dodano: 2013-06-19 16:30:26
Ten wiersz przeczytano 2396 razy
Oddanych głosów: 56
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (45)
jeśli otuli to można spłonąć...
Piękna, zaczarowana poezja.
:)
Dziś mnie trochę "upał" przytłoczył, mimo to zajrzałam
jak zobaczyłam tytuł. I nie żałuję:) Bardzo przyjemny
wiersz . Pozdrawiam!
Czytając czułem się jak Janko Muzykant zamknięty w
piecu na 20 zdrowasiek:)))
Ufff jak gorąco, pufff jak gorąco!!
Dotyk ukochanej osoby jest gorętszy od najbardziej
upalnego dnia. Piękny wiersz.
Jeszcze goręcej mi się zrobiło... Uśmiechy ;D
Umiesz pięknie oddać koloryt i letni nastrój,
pozdrawiam Stello
Uff! Ależ się zrobiło gorąco! Pozdrawiam!
gorące lato ... pięknie plastycznie oddałaś cały urok
tego lata ...
pozdrawiam:-)
Stello zawsze lubiłam Twoje wiersze, za piękne
metafory i obrazy. No i za coś jeszcze- kocham te
miejsca, które opisujesz:) Piękny wiersz:) Pozdrówka:)
Widzę obraz tego upalnego dnia, jaki namalowałaś, a
nawet go czuję.
Pozdrawiam
:)
Witaj. Dołączę do komentarza smutnej. Pozdrawiam
Palony żywcem - w tym miejscu poczułam pragnienie, to
się nazywa chyba podświadomość podprogowa.
Jak zawsze piękne spojrzenie..
Tym razem aż kipi żarem lata:)
Pozdrawiam.
dykcyjnie i z uczuciem:)