Urągowisko

Z Tobą Panie

Czy żeś mnie Panie
ulepił nie z ziemi,
a z prochu
zgarniętego na urągowisku?
Czyś żyć nakazał
na pośmiechowisku,
gdzie lotne kamienie
ślepo w cel trafiają
i ni mnie,
ni Tobie chwały nie przydają?

Z przydanego zastępu Aniołów
najwierniejszy
w słońcu przypiekł lice.
Pozostali kryją się
gdzie mogą,
li to przed słoneczną,
li deszczową pożogą.

Nawet Anioł Śmierci
poirytowany
w śnie tylko błysnął kosą,
bo nie pora jest
wieść tam,
gdzie nogi same niosą.

Pozostałeś mi tylko Ty,
Panie,
weźże mnie na swoje ramię
i wynieś ponad nikczemność wszystką,
co uczyniła z tego świata
urągowisko.

Janina Raczyńska-Kraj z tomiku: W blasku miłości

autor

Janina Kraj Raczyńska

Napisany: 2011-08-29 Dodano: 2015-02-09 06:45:22

Ten wiersz przeczytano 1021 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie