Walentynkowy poranek

Gdy lutowy ranek chłodem dzień przywitał,
a wzrok zatroskany wkoło wodząc pytał,
widząc zaścielone obok mnie posłanie,
gdzie to się podziało me słodkie kochanie?


Dziś święto miłości, więc przytulić chciałem,
w ten sposób pokazać jak bardzo kochałem,
lecz odgłosy z kuchni mi uświadomiły,
że ten strach i pustka tylko mi się śniły.

Teraz z mą miłością przy porannej kawie,
zapatrzeni w siebie nie mówiąc nic prawie,
przeżywszy lat razem już przeszło czterdzieści,
milczymy szczęśliwi, a cisza nas pieści....

autor

M.N.

Napisany: 2024-02-14 Dodano: 2024-02-14 09:05:25

Ten wiersz przeczytano 649 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie