Warnijo I Mazury

Gwarą warmińską. I przekład.

Warnijo i Mazury to nie je jeno.
Łu noju Matulko Śwańto i kapelki z czerwónych cegłów
U niych tlo krzyże kele drogów.
My sówamy papsiyżoki, łóni śó luteroki.

Na Trzy Króle Ópa pośwancił kropsidło i bzioły kredó, a potam napsisał jam na dżwiyrze.
Żywam tyż dał.

Zwónuszki zwóniu, siułka kolanda bandzie.
Bzioły deka, krzyżyk, dwa lichtorze i zapólone śwyczki

Siytóm cudów, ten cias w tam cias.
Am tajskno Boże, bo tero jenoż cołkam jenakszo.
Taky Warniji uż nie ma.










Warmia i Mazury to nie to samo.
Nasza Mateńka Najświętsza i kapliczki czerwone przy drodze,
u nich tylko krzyże.
My jesteśmy katolikami, Mazurzy to luteranie.

Na święto Trzech Króli Dziadek poświęcił kadzidło i kredę.
Potem na drzwiach inicjały napisał,
zwierzętom też dał.


Siedem cudów w ten czas, ten czas.
Nie dzwonią dzwoneczki, jest cisza.
Krzyź, dwa lichtarze i zapalone świeczki na śnieżnym obrusie.
Tego co było już nie ma, jest inne.
Tęskno mi Boże.

autor

Annna2

Napisany: 2024-01-05 Dodano: 2024-01-05 11:47:36

Ten wiersz przeczytano 1155 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Monolog Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie