Wczorajsze róże
Pani się nie gniewa na mnie, że tyle o niej mówię. Dla mnie to wielka rozkosz, bo ból miną (..)
Kiedy odeszłaś ból nieziemski
Mnie przeszł i
Rozpacz szczelnie zakryła mi oczy
Powiedziałam że czas do bólu
Tylko przyzwyczaja
Czy to prawda?
Nie sposób tego ustalić
Podobno będzie lepiej
Podobno w pamięci będzie żyła
Podobno kiedyś ból mija i
Pozostaje tylko radość
Teraz tego nie wiem, ale
Może i ja kiedyś otworzę
Książkę swej pamięci
I odnajdę w niej już tylko
Zaginione i słodkie - wczorajsze róże
Zdaje mi się w tej chwili, że otworzyłam książę i znalazłam między kartkami wczorajsze róże- pełne słodyczy- ukochane ("Ania na uniwersytecie" sytuacja inna niż w wierszu)
autor
Sindi
Dodano: 2019-04-03 18:30:03
Ten wiersz przeczytano 672 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Zostały dla pamięci, warto je zatrzymać. Pozdrawiam.
A róże zawsze pozostaną w pamięci.
Pozdrawiam
Podobno kiedyś ból mija i
Pozostaje tylko radość
Teraz tego nie wiem, ale
Może i ja kiedyś otworzę
Książkę swej pamięci
I odnajdę w niej już tylko
Zaginione i słodkie - wczorajsze róże
czas leczy ból, wspomnienia pozostaną na zawsze.
Miło, że róże, choć zasuszone się zachowały i zapewne
ciepło wspomnień.
Rozstania nigdy nie są łatwe.
Serdecznie pozdrawiam :)