Wędrowiec

Na samotnej uroczej polanie
U skraju bukowego lasu
Gdzie znużony wędrowiec stanie
Rośnie bez zbędnego ambarasu

Drzewo o rozłożystych gałęziach
Niby zwyczajne lecz nie do końca...
Czyta wędrowiec słowa o więziach
W skórze krwawiącej żywicą wyryte

Napisane wiosennej nocy pewnej
Od chłopca młodego wyznania
Dla dziewczyny najpewniej pięknej
Lecz o imieniu banalnym Ania...

Zastanawia się wędrowiec podróżą znużony
Kim byli czy są czy dane im było żyć razem ?
Napis upływem czasu mchem już obłożony....
odpocznę pod drzewem z wyrytym miłości przekazem

autor

kuna80

Napisany: 2008-11-25 Dodano: 2008-11-25 11:20:59

Ten wiersz przeczytano 1264 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie