Wędrówka przez zamknięte oczy
Wędrówka przez zamknięte oczy
Przy braku wypowiedzianych słów
Jest zaokienną ciszą
Działającą na nas
W swej podświadomości.
Wędrówka przez zamknięte oczy
Jest niepoprawnym słowem,
Którego szkoda
By uciekło w otchłań zapomnienia.
Wędrówka przez zamknięte oczy
W stronę najjaśniejszych
I tych najciemniejszych,
Najbardziej oddalonych gwiazd!!!
Wędrówka przez zamknięte oczy
Powinna wnet się skończyć
I powinno nastąpić
Ocknięcie się
Z tej fraszki...
I z tego oczekiwania
Na cud.
Wędrówka przez zamknięte oczy
Jest winną łzą Miłości
Wzgardzonej brakiem
Przygotowania do pradawnych uczuć,
Które ogarniają nas swym dźwiękiem
I wdziękiem
Wręczając nam kwiatek
Zapomnienia... w samotności
I w ogarniającej nas iluzji
Nagich sportretowanych i ruchomych zdjęć
Naszych w ekstazie seksualnej zatopionych
ciał!!!
Komentarze (4)
Bardzo ładny wiersz.Pozdrawiam.
wiersz jest na tyle ładny, wymowny, że niepotrzebuje
powtórzeń. pozdrawiam :)
Świetny kawałek poezji... pozdrawiam
kalejdoskop wrażen to wszystko utkało treśc poezji...