Wiara

Dla siebie.

Gdy świt się zbliża, przestaję śnić.
Budząc się, przez chwilę czuję snu wspomnienia.. strach.
Już jakby nie żyję...
Oddech uspokajam.
Kolejny dzień witam i całą mocą już to wiem,go przeżyję.
Uśmiecham się promiennie.
Intensywność myśli aż ze mnie bije.

Noc jak nastanie,
nową siłą ją powitam.
Nie pozwolę się pokonać i dalej chcę tak chłonąć życie.
Rankiem spojrzeć w słońca promienie.
Przy ulubionej książce kawę wypić.
Znajomych uśmiechem powitać.
Witaj...
Nowy dniu.
Już czekam.
Już jestem.

autor

beatka88

Napisany: 2014-01-18 Dodano: 2014-03-18 19:24:52

Ten wiersz przeczytano 539 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie