wieczór

pragnienie zmierzchu co dzień we mnie rośnie
nie mogę już patrzeć na te twarze w słońcu chadzające
w promieniach jego zamiast się cieszyć gryzą się żałośnie
ich myśli stłumione blasku pozbawione
bezwiednie krocząc są dla mnie męczące

wieczory które na czas krótki zmywają grymas ten
cieszą mnie spokojem swym koją , dodają mi sił
lecz gdy świt znów puka do okien by sen spędzić hen
czuję że świat zepsuty bez uśmiechu zgnił

autor

paolmaol

Napisany: 2008-08-08 Dodano: 2008-08-09 00:37:42

Ten wiersz przeczytano 1036 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie