Wielkanoc...

wiersz z cyklu "A u mnie na wsi"

A u mnie w kościele na mszę o świtaniu,
ze wszystkich wsi wkoło wierni już przybyli,
by cudu nad cudy pierwsi doświadczyli
głosząc Alleluja w radosnym śpiewaniu.

U grobu już wartę strażacy trzymają,
od piatku tak strzegąc martwego Jezusa,
bo kłamstwa pogłoska prawdę wciąż zagłusza,
że ciało z grobowca uczniowie skradają.

Gdy dzwonnice radość światu obwieszczają,
głosząc wszem nowinę Jego Zmartwychwstania,
cały lud w kościele pada na kolana,
w chwili, gdy toporki o bruk uderzają.*

Potem za Jezusem orszak księży bieży,
okrążając kościół w procesji trzy razy,
łopoczą sztandary parafialnej straży,
za nimi lud idzie co w ten cud uwierzył.

Nabożeństwo kończy msza rezurekcyjna
i każdy odchodzi bogatszy na duszy,
dziś Pan zmartwychwstały okowy serc skruszył
sprawiając, że ludzkość znowu jest niewinna...

* metaliczny odgłos strażackich toporków symbolizuje porzuconą broń i ucieczkę Rzymian pilnujących Grobu Pańskiego w chwili Jego Zmartwychwstania.

autor

M.N.

Napisany: 2019-04-22 Dodano: 2019-04-22 10:22:04

Ten wiersz przeczytano 4948 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Święta Okazje Wielkanoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie