P r z y j a c i ...

Jesteś…
nie jako niedzielny gość
zasiadający do odświętnego stołu
a po gościnie wychodzący
z zadowoleniem do swojego domu
żegnając w uśmiechu gospodarzy
lecz jako domownik
żyjesz jego codziennością
czynnie uczestniczysz w problemach
weseląc się wspólnie radością
czując jego ciepłą atmosferę

Jesteś…
na każde zawołanie pod ręką
bez względu na porę dnia
nie oczekujesz na zapłatę
bo pomagasz z głębi serca
nawet wtedy kiedy nie możesz

Jesteś…
jak wzlatujący duch
kojąc sobą zasmucone serce
twoje słowa goją rany
a obecność dodaje sił
bo jesteś…

i pozostań mój przyjacielu póki życie się tli bo potrzebuje ciebie…

autor

kazap

Napisany: 2003-09-24 Dodano: 2007-09-19 09:54:57

Ten wiersz przeczytano 1543 razy

Oddanych głosów: 58

Rodzaj Biały Klimat Radosny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie